Чырвоныя гронкі рабіны

Гронкі чырвонай рабіны
чырвонаю фарбаю сноў...
Фарбуюць, што мы нарабілі
і грэюць халодную кроў.

І цёплыя ночы астылі,
пажухлі ад часу лісты.
Бацян распрануў свае
крыллі,
будуе ўдалеч масты.

Мясціна мая зашарэла,
пажухла пад жнівеня стынь.
Душу маю ў сцюжу сагрэла
бурлівая... ціхая плынь...

І гронкі рабіны сагрэлі,
кіпучай лавінай жыцця...
Жаўручыя, сумныя трэлі
вярнулі мяне з забыцця...

2015 г.