вецер
RSS FeedАсенні вецер
Закляклы вільготны вецер
Прытулку нідзе не мае.
Вачыма ваўчынымі свеціць
Асенняя ноч нямая.
Спяваць ён і плакаць мусіць.
Смутак — з сабою дзеліць.
Ніхто яго ў пушчы не ўкусіць,
Ніхто і не абнадзеіць.
I вецер
Рагоча, свішча.
Падае ва ўтрапенні...
Асенняя такавішча
Ці самасуд асенні?
Без бліскавіц і грому —
Кара зямлі і неба, —
Калі ты нікому-нікому,
Нікому ў жыцці не трэба.
За вёскаю, на адзіноце...
За вёскаю, на адзіноце,
Асеннім днём пачуеш ты,
Як вецер на запалай ноце
Скуголіць аж да нематы.
I што ні болю, ні шкадобы
He наканована яму,
Калі бывае даспадобы
Няславіць волю, як турму, —
Hi развітання, ні спаткання,
А толькі вусцішнасць быцця:
Нібы пра згубнае каханне
Пяе няўцямнае дзіця.
Аж скаланецца раптам сэрца,
Ліхой збаяўшыся мяжы,
I так захочацца пагрэцца
Ля ўласнай цёплае душы.
Не выпусці!..
Не выпусці!..
Над слатою
вецер нясе маляўнічы
кляновы ліст.
Апошнiя водгукi
3 года 12 недель назад
3 года 14 недель назад
7 лет 2 недели назад
7 лет 2 недели назад
7 лет 2 недели назад
8 лет 4 недели назад
8 лет 4 недели назад
8 лет 43 недели назад
9 лет 41 неделя назад
10 лет 5 недель назад