Навум Гальпяровіч

Лістапад — гэта месяц такі —
Паміж будучыняй і мінулым.
Зноў разлогі туга разгарнула,
Bee сіверам з ціхай ракі.
Голлем чорным ашчэрыўся сад
I застаўся сам-насам з залевай.
Лістапад,
лістапад,
лістапад
Над зямлёю плыве набалелай.
Хто пакаяўся?
Хто дараваў?
Хто душы сваёй вытрымаў
неруш?..
Лістапад. I заснула трава
У чаканні марозу і снегу.